Ontroering en lof, maar ook kritiek op vergiffenis-toespraak van koning
Ontroering en lof, maar ook kritiek op vergiffenis-toespraak van koning
"Ik voelde de tranen langs mijn wangen glijden", zei voormalig Kamerlid John Leerdam. Ook andere aanwezigen zeiden geraakt te zijn door de woorden van Willem-Alexander.
Geen excuses namens Wilders. Ik snap dat het raar is om excuses te maken voor iets wat voor je geboorte is afgeschaft. Iets waarvan je als witte Nederlander nooit over na denkt. Maar als je de reacties van anderen, en dan vooral in Suriname en het Carribisch gebied dan snap je, zelfs als Wilders, toch wel dat het een mooi gebaar is?
Klinkt gek voor velen omdat Wilders uit een gezin van gemengd Indonesisch-Nederlandse afkomst is.
Maar uit mijn scriptie over Indonesische Nederlanders (in vroeger tijden Indo's of halfbloed genoemd) blijkt dat ze vrij vurig pro-koloniaal konden zijn en veel nostalgie naar de 'goede oude' tijd van onderdrukking.
Het omgekeerde gebeurde ook: Ernst Douwes Dekker (neef van) was juist een grote voorstander van de Indonesische onafhankelijkheid.
Moeten we maar allemaal mooie gebaren maken omdat anderen dat fijn vinden? Ik ben er vooral tegen de taal politie. Ik ben blank, niet wit. Als we heel precies willen zijn ben ik een beetje beige door de zon.
Ik vond Willem het verrassend goed doen, hij kwam overtuigend over; de keiharde sirene van een ambulance in het midden bracht hem niet van z'n stuk en ook de toenemende regen deed hem niets. Dat laatste verzorgde stiekem ook nog extra cinematische vibes.