Search

>Śmierć osoby młodej, w wieku 16–40 lat, jest obecnie postrzegana jako wyjątkowa tragedia. W tej kategorii w Polsce w roku 2019 było tylko 1,3% zgonów kobiet i 4,3% zgonów mężczyzn. Tymczasem w polskich nekrologach prasowych lat 1845-1860 było to odpowiednio: 35% zgonów kobiet i 24% mężczyzn. O ile dla mężczyzn udział ten spadł od tej pory mniej niż sześciokrotnie, o tyle dla kobiet aż 27-krotnie. Autorzy dzisiejszych lektur szkolnych wychowywali się w czasach, gdy śmierć młodej matki była zjawiskiem codziennym i naturalnym. Dla dzisiejszych ich czytelników jest to rzecz niewyobrażalna. [...] > >W klasycznej polskiej literaturze samotny ojciec jest zjawiskiem typowym: tak wychowują się Wacław i Klara (Fredro, Zemsta, 1833) oraz Staś i Nel (Sienkiewicz, W pustyni i w puszczy, 1910). Samotnie z ojcem żyje Izabela Łęcka (Prus, Lalka, 1887), Justyna Orzelska (Orzeszkowa, Nad Niemnem, 1888), Marynia z Pławickich Połaniecka (Sienkiewicz, Rodzina Połanieckich, 1894) i Jagienka ze Spychowa (Sienkiewicz, Krzyżacy, 1897). Pochowali matki swoich dzieci Jacek Soplica (Mickiewicz, Pan Tadeusz, 1832), Hrabia Henryk (Krasiński, Nie-boska komedia, 1833) i Maciej Boryna (Reymont, Chłopi, 1902) [...] > >Dla matek wychowujących dzisiaj swe dzieci w wieku szkolnym jest więc zupełnie nieracjonalne, by zakładały one, że umrą zanim dziecko osiągnie dorosłość. One same prawdopodobnie nie doświadczyły jeszcze śmierci swojej własnej matki. [...] > >Ta różnica w dzisiejszym doświadczeniu możliwości własnej śmierci u rodziców wychowujących dzieci w wieku szkolnym oraz w poczuciu takiej możliwości u ich dzieci, wobec tego co działo się w umysłach autorów dzisiejszych szkolnych lektur, wymaga głębszego objaśnienia, bo musiała mieć fundamentalny wpływ na przemiany kulturowe i religijne, jakie miały miejsce w życiu ostatnich kilku pokoleń.

Cytat za Rober Drózd

[...]Myślę, że nie musimy unikać polityki czy konfliktów społecznych, a nawet otwartej walki w naszych marzeniach o lepszym jutrze. Przez ostatnie kilka miesięcy pracowałem nad listą zahaczek do opowiadań i konkretnych społeczności Solarpunkowych, które nie unikają trudnych pytań, a jednocześnie są pełne nadziei. Chciałbym się z Wami podzielić niektórymi z nich.

Wszystkie poniższe propozycje osadzone są w latach 2030-40, bez technologii i postępu naukowego wykraczającego poza to, co mamy obecnie. Eksplorują one wiele kategorii problemów: kulturowe, ekonomiczne, infrastrukturalne i polityczne. Każda z grup to galeria barwnych i różnorodnych ludzi, których cele często będą się ze sobą ścierać, nawet jeśli wszyscy mają dobre intencje. Myślę, że to właśnie jest najważniejsze w Solarpunku: społeczność.[...]

"Numer rozpoczyna się tekstem, którego tytuł nawiązuje do znanego hasła ruchu alterglobalistycznego: „Inny świat jest możliwy”. Jego autorka, Ludwika Wykurz, wciąż optymistycznie patrzy w przyszłość i twierdzi, iż jest „Nie tylko możliwy, ale…”. W podobnym tonie, niosącym nadzieję na przyszłość, jest tekst „Ekosystem buntu” Petera Geldefloosa, stanowiący fragment jego książki „The Solutions Are Aiready Here: Tactic For Ecological Revolution From Below”. „Desakramentyzacja” to z kolei wywód macieja wy na temat od-pisania historii. Konrad, anarchista powiązany z portalem Czarna Teoria, rozwodzi się z kolei nad „Autonomią w anarchizmie”, gdzie obok jego dość interesującego tekstu, publikujemy również „Tezy autonomistów”, napisane swego czasu przez niemiecki odłam anarchizmu autonomicznego. „Obudzić marzenia Malatesty” to pierwszy z wywiadów na łamach numeru. Pippo i Letizii to para, która od wielu lat zaangażowana jest w działania ruchu anarchistycznego na Sycylii. Kolejny wywiad, to Keith McHenry, który mówi: „Skończyłem z podziałem na prawicę i lewicę. Teraz toczy się walka pomiędzy ludźmi a zabójczym, robotycznym systemem korporacji.” Keith jest jednym z założycieli międzynarodowej sieci Food Not Bombs, a głoszone przez niego poglądy dotyczące pandemii z pewnością wywołają spore zamieszanie wśród czytelników naszego pisma.

Od kilku numerów na naszych łamach pojawiają się artykuły w serii „Anarchia w edukacji”. Tym razem wolnościowej edukacji poświęcamy nieco więcej miejsca. [...]

Sporo miejsca w numerze poświęciliśmy wojnie na wschodzie Europy. Zbrodnicza napaść putinowskiej Rosji na Ukrainę dotknęła wiele osób zaangażowanych w ruch anarchistyczny czy antyfaszystowski. Opinie na temat militarnej pomocy walczącej Ukrainie w ruchu anarchistycznym są podzielone, ale faktem jest, iż ludzie o poglądach anty-autorytarnych zaangażowanie są nie tylko w pomoc humanitarną, ale również walkę zbrojną z rosyjskim agresorem. "

Najnowszy numer Innego Świata do kupienia w Trojce oraz we Wrocławiu na miejscu w Wolnej Bibliotece;)