In het hoofdlijnenakkoord staat dat justitie data mag gebruiken van commerciële bedrijven die stamboomonderzoek doen. Met die DNA-gegevens kunnen coldcasezaken worden opgelost.
Mijn partner denkt erover na om zo'n 23 and me achtige test te doen. Wel een goed artikel om naar te verwijzen, want je komt dan inderdaad in zulke databases terecht.
Cold cases oplossen is leuk, maar ik ben echt zo huiverig om allemaal databases met DNA te hebben waar de overheid door kan zitten zoeken. Extreem voorbeeld maar voor Hitler zouden zulke databases een droom zijn om joden mee te kunnen vinden.
En extra leuk is dat je er zelf helemaal geen inspraak in hoeft te hebben. Als een direct familielid DNA instuurt en ze blijken bijvoorbeeld verhoogd risico op bepaalde ziektes te hebben, dan kun je zelf ook tegen hogere verzekeringspremies aanlopen, om maar iets te noemen.
Tot slot, door een stap terug te doen en stil te staan bij de forensische infrastructuur zoals die zich in Nederland heeft ontwikkeld en de vangnetten die we hebben om op ingewikkelde situaties in te gaan, maken we helder dat het gebruik van commerciële DNA-databanken in de opsporing een aantal prangende vragen opwerpt. We stellen voor dat deze vragen aandacht behoeven van wetgever en samenleving, alvorens de deur open te zetten voor deze nieuwe toepassing.
Slechts twee procent is er nodig. Mijn oren klapperen.
Wanneer slechts twee procent van de Nederlandse bevolking zijn of haar dna-profiel naar een database zou uploaden, is het inmiddels mogelijk om altijd tot een dna-match met een verwant te komen, zo stelde dna-expert Lex Meulenbroek van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) eerder.