Όχι αιγιαλοί, όχι ελεύθερη πρόσβαση σε θάλασσες και ακτές

Στο άρθρο γραφει:

Στο νόμο 2971 του 2001 (του υπουργείου Χωροταξίας) που ισχύει έως τώρα και όπως τροποποιήθηκε με τον νόμο 4607/2019 πως αιγιαλός (εκ του αἶγες=κύματα και ἁλός=θάλασσα) είναι «η ζώνη ξηράς που βρέχεται από τη θάλασσα κατά τις μεγαλύτερες και συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων της. Ο αιγιαλός αποτελεί ουσιώδες στοιχείο του φυσικού περιβάλλοντος της Χώρας, που προστατεύεται από την Πολιτεία, η οποία το διαχειρίζεται, σύμφωνα με τη φύση του και τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του».

Στον νυν νόμο δεν υπάρχει η δεύτερη πρόταση, αφαίρεση που είναι ουσιαστική για το πνεύμα του νόμου -κατά τον ΣΕΠΟΧ.

[...]

Όπως λέει η κυρία Αυγερινού Κολώνια «ο παλιός ορισμός περιείχε την πρόταση πως ο αιγιαλός αποτελεί ουσιώδες στοιχείο του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας, που προστατεύεται από την Πολιτεία -η οποία το διαχειρίζεται σύμφωνα με τη φύση και τον κοινόχρηστο χαρακτήρα. Η αφαίρεση δεν είναι τυπική, αλλά ουσιαστική για το πνεύμα του νόμου»

Στον καινούργιο νόμο (Μέρος Β, Κεφ. Α, αρθρο 3) όμως δεν φαίνεται να έχει αφαιρεθεί αυτό που γράφει το άρθρο.

α) Αιγιαλός: η ζώνη ξηράς που βρέχεται από τη θάλασσα κατά τις μεγαλύτερες και συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων της. Ο αιγιαλός αποτελεί ουσιώδες στοιχείο του φυσικού περιβάλλοντος, που προστατεύεται από την Πολιτεία, η οποία το διαχειρίζεται, σύμφωνα με τη φύση του και τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του.