door Edwien Bodjie AMSTERDAM — Met de regelmaat van de klok horen we woorden als fesa, mati, feti, duku, bruya,
‘Het zijn allemaal woorden uit Sranantongo (het Surinaams) die voorkomen in wat de Nederlanders aanmerken als hun ‘straattaal’. “Soms weten jongeren die deze woorden gebruiken, niet eens uit welke taal ze komen”, zegt Khalid Mourigh, Nederlandse straattaalexpert, telefonisch vanuit Amsterdam.’
Hier een interessant artikel uit de Surinaamse krant de Ware Tijd waar ik toevallig op kwam, over de invloed van het Sranantongo in Nederlandse straattaal, waarin de taalkundige Khalid Mourigh aan het woord komt. Ik heb zelf eerder een artikel van hem gelezen dat gaat over de uitspraak van sisklanken (sibilanten) door Marokkaans-Nederlandse jongeren in Gouda. (Stance-taking through sibilant palatalisation in Gouda
Moroccan Dutch uit december 2017 in het tijdschrift Nederlandse taalkunde). Op zijn eigen website gaat hij daar ook op in, en over deze taalvariant, met de enigszins grappige naam ‘Moroccan Flavoured Dutch’ (ik moet hierbij in ieder geval altijd denken aan ‘die lijpe Mocro flavour’), zegt hij nog meer in een interview met Kennislink.
Ik ben waarschijnlijk gewoon een oude lul maar ik heb echt een pesthekel aan straattaal. Iedereen leert toch op school hoe je Nederlands spreekt? Ik hoor regelmatig van die blanke jongetjes praten alsof ze Marokkanen zijn en dan gaan mijn nekharen rechtop staan. Het zal wel stoer zijn om op die manier te praten, maar ik vind het vreselijk klinken.
Op school leer je inderdaad Standaardnederlands, maar in het dagelijks leven wijken we daar constant vanaf. Dat is omdat ‘perfect’ Standaardnederlands gewoon niet bij elke situatie past: het past bij een toespraak voor de Tweede Kamer, maar niet bij een kringverjaardag; daarbij passen bijvoorbeeld dialect of de stadsaccenten, en onder (veel) jongeren past daar straattaal of Moroccan Flavoured Dutch. Het is dus ook niet zo dat straattaal en MFD Standaardnederlands vervangen: je gebruikt verschillende vormen van het Nederlands in verschillende situaties, en dat doen jongeren even goed. Daarnaast willen veel jongeren natuurlijk juist niet klinken zoals, om jouw formulering over te nemen, ‘een oude lul’ dat graag hoort. Lees ook het stukje op de site van Mourigh dat ik had gelinkt.